کتاب کوری

رمان کوری از شاهکارهای ادبیات داستانی اواخر دهه ۲۰۰۰ و قطعا جزء بهترین رمان های اجتماعی و سیاسی تاریخ است.این رمان توسط ژوزه ساراماگو نویسنده پرآوازه پرتغالی در سال ۱۹۹۵ نوشته شده و در رابطه با یک شهر است که به طور فاجعه واری همگی دچاره یک بیماری شدیدا مسری کوری می شوند با این تفاوت که در کوری آنها همه چیز سفید دیده می شود که به نحوی به قابلیت بینایی آنها در عین کوری اشاره می کند …
رمان یک ویژه بسیار منحصر به فرد دارد و آن هم این است که شخصیت های داستان هیچ کدام دارای اسم خاص نیستند و تنها با ویژگی هایشان به عنوان صفت شناخته می شوند و البته شخصیت ها تا حد بسیار زیادی قابل شناسایی هستند.شخصیت های اصلی داستان عبارتند از دکتر چشم پزشک ، زن دکتر ( منجی اجتماع) ، اولین کسی که کور شد ، پیرمرد با یک چشم بسته و پسری با چشمان چپ و لوچ و دختر عینکی.
‌‌‌
‌? #لقمه‌ای‌_از‌_کتاب :‌
‌وجدان که خیلی از آدمهای بی‌فکر آن را زیر پا می‌گذارند و خیلیهای دیگر انکارش می‌کنند، چیزی است که وجود دارد و همیشه وجود داشته. اختراع فلاسفه عهد دقیانوس نیست، یعنی اختراع زمانی که روح چیزی جز یک قضیه مبهم نبود. با گذشت زمان، همراه با رشد اجتماعی و تبادل ژنتیکی کار ما به آنجا کشیده که وجدان را در رنگ خون و شوری اشک پیچیده‌ایم و انگار که این هم بس نبوده، چشمها را به نوعی آیینه رو به درون بدل کرده‌ایم، نتیجه این است که چشمها غالبا آنچه را سعی داریم با زبان انکار کنیم بی پروا لو می‌دهند.